นิทานใบไม้ร่วง

เนื้อเรื่อง

ต้นหูกวางยืนเด่นอยู่ข้างถนนใหญ่ ปากทางเข้าหมู่บ้าน

ต้นหูกวางในขณะนี้ ใบเขียวขจี ลูกหูกวางเขียวสดติดกับกิ่งก้านและใบ ข้างล่างใกล้กับลำต้นสีน้ำตาล มีแคร่ที่ตั้งไว้ให้ผู้ที่ผ่านไปมา หรือกำลังรอรถได้นั่งพักผ่อน

นิดา เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบ วัยที่กำลังซน เธอกำลังนั่งอยู่บนแคร่ใต้ต้นหูกวาง คนเดียวในยามเย็น

\"นิดา ยังไม่กลับบ้านอีกหรือลูก\" ลุงมี เดินผ่านมาเห็นจึงทักตามประสาที่เป็นผู้ใหญ่ห่วงใยเด็ก
\" อีกสักพักจ๊ะลุง\" เธอหันมายิ้มให้ และทอดสายตาไปยังถนน

เหมือนเธอกำลังรออะไร เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบ กำลังรออะไร

\' ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่นิดามานั่งอยู่อย่างนี้ได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว\' เสียงจากต้นหูกวางนั่นเอง
\' ดวงตาของเธอเศร้า มักจะมองไปยังถนน ดวงตาและสีหน้าจะมีความหวังทุกครั้งที่มีรถมาจอด แต่เมื่อรถจากไป ดูเหมือนเธอจะไม่พบสิ่งที่เธอกำลังรอ หน้าตาเธอเลยเศร้ากว่าเก่า ฉันสงสารเธอ และเฝ้ามองเธออยู่เสมอ จนกลายเป็นว่าฉันรอคอยไปพร้อมๆ กับเธอเสียแล้ว\'

\' ฉันรู้จ๊ะ พ่อหูกวาง ว่าเด็กน้อยนิดารอสิ่งใดอยู่\' นกเอี้ยงตัวโตที่ผ่านมาและแวะพักบนกิ่งหูกวางได้ยินเสียง จึงร้องบอก

\' เธอรอสิ่งใดเล่า เจ้าเอี้ยง\'
\' ได้ข่าวมาว่า แม่ของนิดาไปทำงานที่ในเมือง มีจดหมายมาบอกว่าจะกลับมาเร็วๆ นี้ หนูน้อยมารอแม่ของเธอนั่นเอง\' นกเอี้ยงกล่าว

\' อย่างนั้น ฉันก็จะรอเป็นเพื่อน\' หูกวางตั้งใจไว้

แต่ทว่า เวลาก็ผ่านไป จนใบของหูกวางเป็นสีแดง ลูกหูกวางเริ่มแห้งเป็นสีนำตาล นับวัน ใบและลูกหูกวางไม่อาจต้านทานแรงลมได้ ปลิดปลิวไปตามกาลเวลา

ต้นหูกวางต้นใหญ่ ที่มีใบเหลืออยู่ไม่มากเท่าไหร่ ก็ยังคงยืนตระหง่านอยู่ข้างถนน ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านเช่นเดิม
ข้างล่าง มีเพียงแคร่ และเศษใบไม้ ลูกหูกวางแห้ง ที่ร่วงหล่นจากต้น ทับทบถมกัน

ไม่มีเงาของหนูน้อยนิดา เธอพบกับแม่แล้วอย่างนั้นหรือ

\' ไม่เลย\' ต้นหูกวางกล่าวด้วยความเศร้าสร้อย
\' หลังจากนั้นเพียงไม่นาน มีตำรวจมาหาเธอ มาบอกเด็กน้อย วัย 7 ขวบ วัยกำลังซน กำลังสดใสว่า
\"แม่ของเธอเสียชีวิตแล้ว\" ฉันยังจำได้ว่าวันนั้นนิดาถามออกไปว่า \"เสียชีวิต คืออะไร หรือแม่จะยังไม่กลับมาตอนนี้\" ยายของเธอต้องมาบอกว่า
\"แม่ของเจ้าจะไม่กลับมาอีก เขาไปแล้ว ไปดีแล้ว\" น้ำตาของยายแก่วันนั้นจับใจฉันอย่างมาก \" แม่เจ้าตายแล้ว\"
\"แม่ตายแล้วแม่ไปสวรรค์หรือจ๊ะ แม่ไปหาพ่อใช่ไหม\" เด็กน้อยเริ่มจะเข้าใจ เสียงนิดาสั่นเครือ ไม่มีแม้นำตาที่ไหลออกมา มีเพียงรอยแห่งความหวัง\" เมื่อไหร่แม่จะมารับหนูไปด้วย จะได้ไปอยู่กับพ่อด้วยไงจ๊ะ หนูจะพายายไปด้วยนะ\" ไม่มีเสียงอะไร นอกจากเสียงลม และเสียงสะอื้นของยายแก่ที่กำลังกอดหลานแน่น แล้วสักพัก ทั้งหมดก็เดินจากฉันไป \'

รู้ ฉันก็รู้แล้วล่ะหูกวาง สงสารนิดานัก แม่ของเธอที่เธอเฝ้ารอ ถูกคนในสังคมทำร้าย

วันที่เธอจะกลับมาหาแม่และลูกที่รักของเธอ ระหว่างที่กำลังข้ามไปซื้อขนมฝากลุกสาว รถบรรทุกขับฝ่าไฟแดง
มันเมายาบ้า แม่ของนิดาตกเป็นเหยื่อของมือที่มองไม่เห็นอย่างยาบ้า

นิดาเอ๋ย หนูไม่ผิด แม่ของหนูก็ไม่ผิด แต่ปีศาจร้ายต่างหากเล่า ปีศาจที่มีชื่อว่า ยาเสพติด ที่ปลิดเอาชีวิตใครหลายคนไปสังเวยมัน อย่างใบไม้ที่ร่วง ทุกวัน
จบแล้วค่ะ

\" ยาเสพติดเป็นสิ่งไม่ดี อย่าเข้าไปข้องเกี่ยวเลยนะคะ\"

เป็นเรื่องที่ออกจะเศร้าสักนิด แต่อยากให้รู้ไว้ ว่าอาจจะมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นจริง ช่วยกันภาวนาเถอะค่ะ อย่าให้มีเด็กที่โชคร้ายอย่างนิดาอีกเลย